Ik werk zo snel mogelijk in één beweging. Vaak vanuit één regel omdat dit de imperfectie creëert waarin het onverwachte ligt.

Hoe sneller hoe beter, want dan hoef ik niet te veel na te denken als ik denk dat het mis gaat. De focus ligt momenteel op “wie ben ik?”.

 

Dit uit zich in het herhaaldelijk schilderen van het gezicht op dit moment. Het is alsof je keer op keer denkt "wie ben ik". Bovendien is het gezicht ook het deel van ons dat de meeste emoties uitdrukt, vanuit het lichaam vertelt het veel zonder een woord te zeggen.

​

Ik werk voornamelijk met zwart-wit omdat dit voor mij aanvoelt als de basis, de eerste regels, en daar wil ik momenteel weer bij zijn: bij de basis.

​

Je ziet in mijn werk ideeën zoals 3d creaties waarin gezichten worden gemaakt op de ovale vorm van een ei. Het doet denken aan de geboortegedachten of een masker waarachter ik me verschuilde.

​

Er is ook het werk "Aan welke kant sta je?" dat vraagt waarom we elke keer een kant moeten kiezen en waarom we niet gewoon kunnen zijn wie we zijn.

​

Het werk is soms een beetje naïef, ja misschien wel, daarom zou ik mijn werk “naive brut” willen noemen. Ik zie mezelf niet als schilder of kunstenaar maar als iemand die van zijn geest af moet en die onder ogen moet zien wie hij werkelijk is.